ሓድሽ ዓመት ብቅዱስ ዮሕንስ አፈወርቅ 2ይ ክፋል

 † ሓድሽ ዓመት† 
ብምሕት ኣምላኽ ብጸሎት ናይ ኣቦና ቅዱስ ዮሕንስ  ሰማዕትነት ኣየምልጥኩምን ኻልኦትን ብቋንቋ ትግርኛ ተሓቲማትልና ኣላና።

ኣብ ሓድሽ ዓመት እንተ መሃርናን እንተ ገሠፅናን ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኪኸውን ኣለዎ። “ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኢልካ ምምሥጋንን ምግሣፅን ኪበሃል ከሎ ኸ እንታይ ማለት እዩ?” ኢሉ ዚሓትት ሰብ ይህሉ ይኸውን። ንኣብነት ኣብ ናይ ሥራሕ ቦታና ኮፍ ኢልና ኣለና ንበል። ኣዝዮም ክፍኣት ዚተመልኡ ሰባት ኣብ ቅድሜና ይመላለሱ። እዞም ሰባት እዚኣቶም ብውሽጦም ብቊጥዓ ብትዕቢት ከምኡ ‘ውን ከምዚኦም ብዚኣመሰሉ ካልኦት ክፉኣት ታህዋስያን ዚተመልኡ እዮም። እንተኾነ ግን ኣዝዮም ብክቡር ዋጋ ዚተገዝኡ ክዳውንቲ ተኸዲኖም ኣለዉ። ነቲ ከባቢ ዚእውድ ክቡር ጨና ‘ውን ተቐቢኦም ኣለዉ። ነዚ እናረኣና እንከለና ሓደ ሰብ መጺኡ “ማዕረ ክንደይ ዚተዓደሉ ሰባት ምዃኖም ዶ ርኢኻ? ደስ ኣይብለካን?” ኪብለና ይኽእል እዩ። ከምዚ ዚብለኩም ሰብ ገሥፅዎ ምኸርዎ ወይ ድማ ከይመለስኩምሉ ስቕ በሉ። እንተተኻኢልኩም ሕዘንሉ (ብኸይሉ) ተግሣፅ ንኽብሪ እግዚኣብሔር ምግባር ማለት እምበኣር እዚ እዩ። ተግሣፅ ኪበሃል ከሎ ሰባት ካብቲ ዚነበርዎ ኣተሓሳስባ ወጺኦም ናብቲ ቅኑዕ ኣተሓሳስባ ንኺመጹ ምግባር እዩ። ብድሕሪ’ዚ ንክፍኣት ዘይኮኑ ንምግባር ትሩፋት ንኸድንቑን ንሳቶም ባዕላቶም ነዚ ዚተዳለዉ ንኽኾኑን ምግባር ማለት እዩ ተግሣፅ።

ኣብ ላዕሊ ከም ዚነገርኩኹም “ከመይ ዚተዓደሉ ሰባት ምዃኖም ዶ ርኢኹም?” ንዚብለኩም ሰብ ከምዚ በልዎ “ሓወየ! እዞም ሰባት እዚኣቶም ንዑዳን ክቡራን እትብለኒ ዘለኻ ብምንታይ መለክዒ እዩ?” ኣዝዩ ዘደንቕን ግሩምን ሠረገላ ስለ ዘለዎም? ወይ ብዙሓት ሠራሕተኛታት ስለ ዘመሓድሩ? ኣዝዮም ክቡራት ዚኾኑ ፋሽን ክዳውንቲ ስለ ዚኽደኑ? መዓልቲ መዓልቲ ዚተፈላለዩ ዓይነት መስተ ስለ ዚሰትዩን ብሕንቃቐ ዚተመልአ ሕይወትን ስለ ዚመርሑ ዲኻ? ብሓቂ ብሓቂ እብለካ ኣለኹ! ነዞም ሰባት እዚኣቶም ናይ ዕድመ ዘመን ንብዓት የድልዮም እዩ ኢለ እነግረካ ኣለኹ። ንስኻ ንዓኣቶም ተድንቖም ዘለኻ ኣፍኣዊ ነገራት ብምርኣይ ጥራሕ እዩ። ንስኻ ተድንቖም ዘለኻ ግሩምን ድንቅን ዚኾነ ሠረገላ ወይ ወርቃዊ መጋለቢኦም ወይ ክዳውንቶም ርኢኻ ኢኻ። እዚ ግን ንዓይ ዚተናዕቐ ነገር እዩ። እስከ ንገረኒ! ካብዞም ሰባት እዚኣቶም ንላዕሊ ዝተዋረደ ሰብ መን ኣሎ? ሠረገላ፡ መጋለቢኡ፡ ክዳውንቱን ካልእ ሃብቱን እናተደነቕካሉ እንከለኻ፡ ንሱ ግን ዋላ ሓንቲ ከይተመስገነ እንተ ሞተ ካብኡ ዚኸፍአ ውርደተኛ ሰብ መን ኣሎ? ካብዚ ዓለም ናብቲ ዘይሓልፍ ዓለም ሒዝዎ ዚኸይድ ሃብቲ እንተዘይብሉ፡ ካብዚ ሰብ’ዚ ንላዕሊ ድኻ መን ኣሎ? ብደጊኡ ኪርአ ከሎ ኣዝዩ ጽቡቕ ብውሽጡ ግና ልቕሉቕ መቓብር ካብ ዚኾነ ካብ’ዚ ሰብ እዚ ንላዕሊ ሕሱር ሰብ መን ኣሎ? ናትና ናይ ክርስቲያን ሃብቲ መጋየጺ ወይ ሠራሕተኛታትና ወይ ክዳውንትና ወይ ሠረገላታትና ኣይኮኑን። ናትና ትኽክለኛ ሃብቲ ምግባር ትሩፋትና እዩ። ናትና ሃብቲ ብእግዚኣብሔር ምእማንናን ምትእምማንናን እዩ። 

ብተወሳኺ ‘ውን ሓደ ኣዝዩ ድኻ ብኵሎም የዕሩኽቱ ከም ሓደ ድሑር ዘይማዕበለ ዚቑጸር፡ ግን ከኣ ብምግባር ብትርፉት ዘጌጸ ሰብ እንተርኢኻ፡ እዚ ሰብ እዚ ብሓቂ ንኡድ ክቡር እዩ ኢለ እነግረካ ኣለኹ። ዋላ ሓደ እኳ ኣብ’ዚ ምድሪ ዘፍረዮን ዘጠራቐሞን ሃብቲ እንተዘይብሉ፡ ኣብ ሰማያት ግን ድርብ ሃብቲ ስለ ዘለዎ እዚ ሰብ እዚ ብሓቂ ንኡድ ክቡር እዩ ኢለ እነግረካ ኣለኹ።

እዚ ኣተሓሳስባ ስለ ዝሓዝኩም ጥራሕ የዕሩኽትኹም “እረ በሥሉስ ቅዱስ እዚ ሰብ እዚ እሞ ፈጺሙ ዚተረግመ እዩ” እንተበሉኹም፡ “ብሓቂ ግን ከምዚ ሰብ’ዚ ንኡድ ክቡር የለን። ምኽንያቱ እዚ ሰብ እዚ ፍቕሩ ምስ ሓላፍን ጠፋእን ሃብትን ንብረትን ዘይኮነስ ምስ እግዚኣብሔር እዩ። ዕድሚኡ ምሉእ ዚእክቦ ዚነበረ ሃብቲ፡ ከምዚ ናትና ግዳማዊ ዘይኮነ ጻጸን ነቐዝን ኣብ ዘይረኽብዎ ሰማያዊ ሃብቲ ስለ ዚነበረ ንኡድ ክቡር እዩ። ሃብቲ ናይ’ዚ ሰብ እዚ ብትዕቢት፡ ብቁጥዓ፡ ብጓይላ፡ ብስኻርንን ብካልእ ግብሪ ኃጢኣትን ዘይረስሐ ንጹህ ልቦና ስለ ዝኾነ ንኡድ ክቡር እዩ። እስከ ንገረኒ! እዚ ሰብ’ዚ ኣዝያ እተደንቕ ግርምቲ ሠረገላ፡ ብወርቂ ዚተሰለማ መጋለቢ፡ ኣዝዩ ክቡር ዚኾነ ክዳውንቲ ስለ ዘይብሉ ዚተጎድአ ዶ ይመስለካ? ርስቲ መንግሥተ ሰማያት ካብ ምውራስ ንላዕሊ ካልእ እንታይ ሃብቲ ኣሎ ኢልካ ኪትነግረኒ ትኽእል?” ኢልኩም መልስሉ። 

እግዚኣብሔር ዚፈትወክሙን ንስኻትኩም ‘ውን እትፈትውዎን ደቀይ! ኣብ ሓድሽ ዓመት ጥራሕ ዘይኮነ ኹልሻዕ ከምዚ እግዚኣብሔር ብዚኸብረሉ መንገዲ ንግሥፅ ወይ ነመስግን እንተኴንና ሽመትናን ሽልማትናን ብዙሕ እዩ። 

ደቀየ! እዚ ኵሉ ዚነግረኩም ዘለኹ ትም ኢለ ስምዒትኩም ንምርዋይ ኣይኮነን። የግዳስ ኣብ ሓድሽ ዓመት ጥራሕ ዘይኮነስ ኵሉ መዓልቲ ኣተሓሳስባና ከምዚ ጌርና እንተኣስተኻኺልናዮን፡ ንሕና ‘ውን ከምኡ ብምግባረ ትሩፋት ንምስላም ንቀዳደም እንተኴንና ሽመት ሽልማትና ብዙሕን ናይ ብዙሕ ብዙሕን ከም ዚኾነ ንኽትፈልጡ ኢለ እየ። ነቢይ እግዚኣብሔር ክቡር ዳዊት ብዛዕባ’ዚ ጉዳይ እንታይ ከም ዚብል እስከ ሓቢርና ንስምዓዮ “ብልሳኑ ዘይሐሚ፣ ንመሓዛኡ ገለ ኽፉእ ዘይገብሮ፣ ንብጻዩ ዘይጸርፎ፣ እቲ ጽዩፍ ንዑቕ ኰይኑ ዚረአዮ፣ ንፈራህቲ እግዚኣብሔር ግና ዜኽብሮም፣ ዚጐድኦ እኳ እንተ ዀነ፣ ነቲ ዝመሐለሉ ዘይልውጦ፣ ገንዘቡ ብሓረጣ ዘይህብ፣ ንጕድኣት ንጹህ ከኣ መማለጃ ዘይቕበል፣ እቲ ኸምዚ ዚገብርሲ ንዘለአለም ኣይናወጽን እዩ” (መዝ 15፡3-5)፡፡ 

እዚ ማለት ድማ ንክፍኣት ብምጽያፍ ንጽቡቕ ድማ ብምምሥጋን ንእግዚኣብሔር ዘኽብር ሰብ ነፍሱ ንዘለዓለም ኣይትናወጽን እያ ማለቱ እዩ። ብተወሳኺ ‘ውን እዚ ክቡር ዳዊት ኣብ ካልእ ቦታ ከምዚ ይብል “ኦ ጐይታይ ፈተውትኻ ብኣይ ኣዝዮም ንኡዳን ክቡራን እዮም! ካብቶም ኣቐዲሞም ዚነበሩ ንላዕሊ ድማ እዚኣቶም ፈጺሞም ጸንዑ!” (መዝ 139፡17)፡፡ 

ነቲ እግዚኣብሔር ዘኽበሮ ግን ኣይትገሥፁ። ምኽንያቱ እግዚኣብሔር ብጽድቅን ብቕድስናን ህያዋን ንዝኾኑ የኽብር እዩ። ብኣረኣእያ ደቂ ሰባት ኣብ’ዚ ኣለዉ ዘይበሃሉ ድኻታት እኳ እንተኾኑ፡ ብእግዚኣብሔር ግን ንኡዳን ክቡራን ስለ ዚኾኑ ነዚኣቶም ኣይትገሥፅዎም። ነቲ እግዚኣብሔር ዘየኽብር ግን ገሥፅዎ። ዋላ እኳ ኣብ ልዕሊ ወርቂ ቆይሙ ኣብ ልዕሊ ወርቂ ‘ውን እንተደቀሰ፡ ምግባር ትሩፋት ከይሓዘ ኣብ ገቢረ ኃጢአት ንዝጸንዐ፡ ንዚመጽእ ዓመት ‘ውን ከምኡ ንኽቕጽል ዚመደበ ሰብ ግን ገሥፅዎ። ብሕጽር ዝበለ ከተመስግኑ ከለኹምን ኪትግሥፁ ከለኹምን ንኽብሪ እግዚኣብሔር ግበርዎ። ሓድሽ ዓመት ምኽባር ማለት ከምዚ ብኩለንትናና ሓድሽ ሰብ ኴንና ምድላው ማለት እዩ። 

ንእግዚኣብሔር ኢልካ ሰብ ምውቃስ ‘ውን ኣሎ፡ ካባኻትኩም፡- “ከመይ ማለት እዩ? ርግጽ እዩ ብዙሕ ግዜ ንሠራሕተኛታትና ንወቅስ ኢና። ንክብሪ እግዚኣብሔር ኢልካ ምውቃስ ግን ከመይ ዚበለ እዩ?” ዚብል ሰብ ኪህሉ ይኽእል እዩ። እወ! ዚሰክር ወይ ዚሰርቕ ሠራሕተኛ ወይ ብጻይ ምስ እንርኢ። ወይ ሓደ ካብ ኣዝማድና ናብ ትርኢት ወይ ንነፍሱ ዋላ ሓንቲ ጥቕሚ ናብ ዘይረኽበሉ ቦታታት ክጎዪ፡ ናይ ሓሶት ምስክርነት ክህብ፡ ወይ ክሕሱ ወይ ክቑጣዕ እናረኣናዮ ሕቖና እንተሂብናዮን እንተገሢፅናዮን፡ ወቐሳና ንኽብሪ እግዚኣብሔር ዝተገበረ እዩ ይበሃል። 

ብተወሳኺ ‘ውን ሓደ ሰብ እንተበደለና እሞ ንሱ ባዕሉ ብዘምጽኦ ጥፍኣት ብኣና እንተኣመኻነየ፡ ምእንቲ እግዚኣብሔር ኢልና ይቕረ ክንብል ይግባእ። ብዙሓት ግን ንኣዕሩኽትናን ንሠራሕተኛታትናን እንገብሮም ብኣንጻሩ እዩ። ኣዕሩኽትና ወይ ሠራሕተኛታትና እንተ በዲሎምና ንበሳጮ ይቕሬታ ዘይብሎ ፍርዲ ድማ ንፈርዶም። ንሕና ንርእስና ንእግዚኣብሔር ኪንጸርፎን ከነጽርፎን ከለና ወይ ነፍስና ኪንጎድእ ከለና ግን ከም በድል ኣይንቖጽሮን ኢና። እዚ ግና ኣብ’ዚ ሓድሽ ዓመት ከነስተኻኽሎ ዚግበኣና ነገር እዩ። መዓልቲ መዓልቲ ኪንለማመዶ ‘ውን ይግበኣና። 

ንዝበደሉና ሰባት ፈተውቲና ኪንገብሮም ከ ይግባእ ዶ? እወ! ንክብሪ እግዚኣብሔር ኢልና ንዝበደሉና ሰባት ፈተውትና ኪንገብሮም ይግባእ። ንክብሪ እግዚኣብሔር ኢልካ ሰብ ጸላኢ ምግባር ከ? እወ! እዚ ‘ውን ይከኣል እዩ። ንምዃኑ ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኢልካ ንሰብ ፈታውን ጸላእን ምግባር ማለት እንታይ ማለት እዩ? ሰብ ፈታዊ ምግባር ኪበሃል ከሎ ነቲ ሰብ ካብ ገንዘብና መኣድና ከም ዝካፈል ኣባና ከም ዝድገፍ ምግባር ማለት ኣይኮነን። ንሓደ ሰብ ሓቀኛታት ፈተውቲ ኴንናዮ ወይ ሓቀኛ ፈታዊ ጌርናዮ፡ ዚበሃል ነፍሱ ንኸይጉዳእ ምስ ንግሥፆን ምስ ንመኽሮን፡ እንተበደለ (ብምብዳሉ ዚጉዳእ ንሱ ባዕሉ ስለ ዝኾነ) ከም ጸላኢ ዘይኮነ ከም ፈታዊ ቅርብ ኢልና እቲ ዘርብሖ እንተነገርናዮ፡ ካብ’ቲ ዚወደቐሉ ናይ ኃጢአት ዓዘቕቲ ምስ ነልዕሎ፡ ነዚ ድማ ኹልሻዕ ብጸሎት ብጾም ብስግደት ምጽዋት ብስሙ ብምሃብ ምስ ንሕግዞን ናብ እግዚኣብሔር ከም ዚቐርብ ምስ ንገብሮን እዩ። 

ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኢልካ ንሰብ ጸላኢ ምግባር ‘ውን ይፍቀድ እዩ። ነዚ ተግባር እዚ ቅድሚ ሕጂ ዘይገበርናዮ እንተኔርና፡ ካብ ሕጂ ጀሚርና ካብ’ዚ ሓድሽ ዓመት ኪንጅምር ንኽእል ኢና፤ ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኪንብል ንሰብ ጸላኢ ምግባር። ንኣብነት ሓደ ክፍኣት ዚተመልአ ሰብ፡ ኵሉ ዘረባኡ (ትምህርቱ) ብመርዚ ናይ ምንፍቕና ዚተለወሰ፡ ኹልሻዕ ንነፍስና ዚጎድኣን ዚህውኻን ሰብ ምስ ዝህሉ፡ ጐይታናን መድኃኒናን ኢየሱስ ክርስቶስ “ሓንቲ ዓይንኻ ምስ እተሰናኽለካ ካባኻ ኣውጺእካ ደርብያ” ከም ዝበሎ (ማቴ 5፡29) ነዞም ሰባት እዚኣቶም ምርሓቕን ጸላኢ ምግባርን ይፍቀድ እዩ። ዋላ ሓደ እኳ ከም የማነይቲ ዓይኒና እንርእዮም ፈተውትና ኣዕሩኽትና እንተኾኑ ንነፍስና ዝጎድኡ ምስ ዝኾኑ ካባና ከነርሕቖም ይግባእ። 

ምዝራብናን ስቕ ምባልናን ’ውን ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኪንገብሮ ይግባእ። ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኢልካ ምዝራብ ማለት ከ እንታይ ማለት እዩ? ንኣብነት ምስ ሓደ ዓርክና ኮፍ ኢልና ኪንጻወት ከለና፡ “መን ናብ ሥልጣን ደይቡ? መን ከ ወሪዱ? መን ሓሊፉ? መን እንታይ ክብሪ ረኺቡ? እናበልና ካብ ንጻወት፡ ብዛዕባ ነገረ ሃይማኖት ብዛዕባ ገሃነመ እሳት፡ ብዛዕባ መንግሥተ ሰማያት እንተድኣ አዕሊልና ዕላልና ጥቕሚ ይህልዎ። ንነፍስና ብዘይጠቕማ ነገር ስለ ዘየጨነቕናያ። እዚ ከምዚ ዓይነት ሕብረት እንተዘይገዲፍናዮ እኳ ኣይጎድኣናን እዩ። እዚ ኵሉ ምግባርና ድማ ኣብ’ታ መወዳእታ ዕለት ዓቢ ጥቕሚ ይህበና። ስለ’ዚ ንነፍስና ዋላ ሓንቲ ጥቕሚ ኣብ ዘይብሉ ኣኼባታትን ኮፍ ምባልን ምዝራብን ንዓና ጉድኣት እምበር ጥቕሚ የብሉን። ነዚ ናይ ከም’ዚ ዓይነት ኣኼባ መንፈስ ለዊጥካ ብዛዕባ ነገረ እግዚኣብሔር ምዕላል ንኽብሪ እግዚኣብሔር ጌርናዮ ይበሃል። ስቕታና ‘ውን ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኪኸውን ይግብኦ። ዋላ ሓንቲ ከይበደልናዮ ክፉእ ንዚገብረና ሰብ፡ ከይወቐስናዮን ከየጕረምረምናሉን ብትዕግሥቲ ስቕ ምስ ንብል፡ ስቕታና ንኽብሪ እግዚኣብሔር ዚተገበረ እዩ ይበሃል። ኣርምሞ ማለት ግን ብዘረባ ዘይተዘረበ ኃጢኣት ኣብ ልቢ ምቕማጥ ማለት ኣይኮነን።

ምምሥጋንን ምግሣፅን ኣብ ገዛ ምዃንን ዘይምዃንን ወይ ምዝራብን ኣርምሞን ጥራሕ ዘይኮነ፡ ሓዘንናን ሓጎስናን ‘ውን ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኪንገብሮ ይግበኣና። ሓደ ሓውና ኃጢአት እናሠርሐ ምስ እንርእዮ፡ ንሕና ባዕልና ‘ውን ኣብ በደል ምስ ንወድቕ እሞ ምስ ንሓዝንን ምስ ንነብዕን፡ ሓዋርያ ቅዱስ ጳውሎስ “ማለት፥ ጓሂ ከም ፍቓድ ኣምላኽሲ ንምድሓን ዚኸውን ዘይትጠዓሰሉ ንስሓ የምጽእ፡ ጓሂ ዓለም ግና ሞት እዩ ዜምጽእ” (2ይ ቆሮ 7፡10) ከም ዚበሎ ሓዘንና ንኽብሪ እግዚኣብሔር ዚተገበረ ሓዘን ይበሃል። ሓደ ሓውና ጽቡቕ ነገር ኪረክብ ከሎ ልክዕ ንዓና ከም ዚተገበረ ጌርና ንእግዚኣብሔር ምስ ነመስግን፡ ሓጎስና ንኽብሪ እግዚኣብሔር ዚተገበረ ሓጎስ ይበሃል። ካብ’ዚ ሓጎስ እዚ ድማ ኣዝዩ ብዙሕ ጥቕሚ ኢና ንረኽበሉ። ስለ’ዚ! ነዚ ኣብ’ዚ ሓድሽ ዓመት ንለማመዶ!!! 

ብናይ ሓው ሓጎስ ኪሕጎስ ኣብ ክንዲ ዚግባእ ሓው ስለ ዚተጠቐመ ጥራሕ ብቅንኣት ካብ ዚነድድ ሰብ ዘሕዝን ሰብ መን ኣሎ? እስኪ ንገሩኒ! ብናይ ሓዉ ሓጎስ ብምሕዛኑ ናይ እግዚኣብሔር ፍርዲ ኣብ ርእሱ ብምኽዓው ብነፍስን ብሥጋን ንባዕሉ ካብ ዚጎድእ ቀናእ ሰብ ንላዕሊ ዘሕዝን ፍጥረት መን ኣሎ? ሓውና ስለ ዚተጠቐመ እንተ ኣመስገንና ወይ እንተተሓጎስና፡ ሓውና ስለ ዝተጎድአ ድማ እንተሓዘንናን አንተ በኼናን፡ እዚ ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኢልና ምስ እንገብሮ ዶ ኸ ኣይምተጠቐምናን?