ሓድሽ ዓመት ብቅዱስ ዮሕንስ አፈወርቅ 1ይ ክፋል

† ሓድሽ ዓመት† 

ዚተፈተኹም ደቀይ! ሓድሽ ዓመት ናይ ሓጎስን ናይ ሰላምን ናይ ጥዕናን ኪኾነልኩም ዶ ትደልዩ? ትደልዩ እንተኾይንኩምሲ ገና ካብ መጀመርያኡ ብስኻርን ብደርፊ (ብጓይላ) ኃጢአት ብምሥራሕን ከተሕልፍዎ ኢልኩም መደባት ኣይትስርዑ። ናይ ሓድሽ ዓመት ናይ መጀመርያ ዕለት ጥራሕ ዘይኮነስ ነፍሲ ወከፍ መዓልቲ ’ውን ብገቢረ ኃጢኣት ኣይትጀምርዎ። ንእግዚኣብሔር ደስ ዘብሎ ምግባር ትሩፋት ብምሥራሕ ድኣ አሐዱ በሉ እምበር። ዕለታት ክፉኣት ወይስ ጽቡቓት ዚኾኑ ብተፈጥሮኦም ከምኡ ስለ ዚኾኑ ኮይኖም ኣይኮነን። ነቲ ዕለት ክፉእ ወይስ ጽቡቕ ከም ዚኸውን ንገብሮ ንሕና ኢና። ናይ ዚሓለፈ ዓመት ሠሉስ ካብ ናይ ሎሚ ዓመት ሠሉስ ፍልይቲ ኣይኮነትን። ፍሉይ ኪገብራ ዚኽእል ናትና ብርትዐ ወይ ስንፍና ጥራሕ እዩ። ናይ ጽድቂ ሥራሕ ንሠርሓሉ እንተኴንና ሓድሽ ዕለት ጥራሕ ዘይኮነ ሓድሽ ዓመት ‘ውን ንዓና ጽቡቕ እዩ። ኃጢአት ንሠርሓሉ እንተኴንና ግና እታ ዕለት ጥራሕ ዘይኮነት ሓድሽ ዓመት ብምሉኡ ንዓና ክፉእን መከራ ዚመልኦን ይኾነና። ንሓድሽ ዓመት ብጽቡቕ ተግባር ንጅምሮ እንተኴንና ኣብቲ ዓመት ሙሉእ ኣብ እንገብሮ ኵሉ ዓይነት ተግባርና ጽቡቕ ተጽዕኖ የሕድረልና። ብትግሃ ሌሊት ብቀዊም ብጾም ብጸሎት ንኽንብርትዕ ደማ ስንቂ ይኾነና። ብስኻርን ብደርፊ (ብጓይላ) ብሓዘን እንተጀሚርናዮ ግን ዓመት ብምልእታ ዚተበላሸወ ክፉእ ሕይወት ኢና ነሕልፍ። ሕይወትና ብከንቱ ንውድእ፡ ዲያብሎስ ‘ውን ነዚ ኣንዳዕዲዑ ስለ ዚፈልጥ ነዚ ሓድሽ ዓመት በገቢረ ኃጢኣት (ኃጢአት ብምሥራሕ) ንኽንጅምሮ የነቓቕሓናን ይደፋፍኣናን ኣሎ። ንፍቓድና ኣጥፊኡ ዓይነ ልቦናና ኣዕዊሩ ብስኻርን ብጓይላን ብኣውያትን ንኽንጅምሮ ብዚተፈላለየ መንገዲ ይጉስጉስ ኣሎ።

ሰነፍ ሰብ “ዚኾነ መዓልቲ ጽቡቕ ወይስ ክፉእ ዚኸውን ብናተይ ምኽንያት ኣይኮነን” ኢሉ ይኣምን። ከምዚ ስለ ዚኣምን ድማ ኣብቲ ንሱ ክፉእ ዕለት ኢሉ ዚጽውዖ መዓልቲ እኳ ገቢረ ጽድቅ (ጽድቂ ምግባር) ከም ዚከኣል ኣይሓስብን እዩ። ዋላ እኳ ጽድቂ እንተ ገበረ ትርጉም ዘይብሉ ጌሩ ይቖጽሮ። ናይ ጽድቂ ሥራሕ ንምሥራሕ ኣብ ዚተመቻችኣሉ ግዜ ‘ውን ካብ ስንፍናኡ ዚተላዕለ ምግባር ትሩፋት ንምሥራሕ ኣይቀዳደምን እዩ። ስንፍናኡ እንታይ ዓይነት ጉድኣት ከም ዘምጽኣሉ ኣይርዳእን። ድሕነቱ ከይፈጸመ ዕድሚኡ ብከንቱ ይውስኽ። ከምዚ ዚበለ ናይ ሥጋን ናይ ነፍስን ጉድኣት መታን ኪረኽቦ ኢሉ ዲያብሎስ ዓይነ ልቦናኡ ስለ ዚደፈነሉ ካብ መጻወድያ ኣጋንንቲ ንምህዳም ዓቕሚ ይስእን።

ዲያብሎስ መዓልቲ መዓልቲ ነዚ ንኸይነስተውዕል፡ ብዚተፈላለዩ ናይ መጻወድያ መንገድታት ንዓና ንምድርባይ ይጓየ። ሓደ ካብቶም ዚጥቀመሎም መንገድታት ‘ውን ብዛዕባ ክርስቲያናዊ ሕይወትና ዕሽሽ ኽንብል ምግባር እዩ። በዚ ድማ ክርስቲያናዊ ተፈጥሮና የስእነና። ሥራሕ እግዚኣብሔር ብግብርና ከም እንጸርፍ ይገብረና። ንነፍስና ድማ ኣብ ረሳሕ ቦታ ተደፊና ከም ትተርፍ ይገበራ።

ዚተፈተኹም ደቀይ! ንሕና ግን ነዚ ኪንፈልጥን ኪንርዳእን ይግበኣና። ኣብ’ዚ ዓለም ብዘይካ ኃጢኣት ክፉእ ነገር ከም ዘየለ ኪንፈልጥ ኪንርዳእ ይግበኣና። ካብ ምግባር ትሩፋት ንላዕሊ ጽድቂ ከም ዘየለ ኪንፈልጥን ኪንርዳእን ድማ ይግበኣና። በዚ ድማ ኹልሻዕ ንእግዚኣብሔር ደስ እናኣበልናዮ ኪንነብር ከም ዚግበኣና ኪንፈልጥን ኪንርዳእን ይግበኣና።

መስተ ሓጎስ ኣየምጽእን እዩ። ሓጎስ ዘምጽእ ጸሎት እዩ። ሓጎስ ቃለ እግዚኣብሔር ካብ ምስማዕ ድኣ እምበር ካብ መስተ ኣይኮንናን ንረኽቦ። ስኽራን ንነፍሲ ዚህውኽ ነገራት የምጽእ፡ ቃለ እግዚአብሔረ ምስማዕ ግን ተመስጦ የምጽእ። ስኽራን ህውከት የምጽእ፤ ቃሉ ምስማዕ ግን ንህውከት የርሕቕ። ስኻር ዓይነ ልቦናኻ የጸልምት፡ ቃለ እግዚኣብሔር ግን ዚጸልመተ ዓይነ ልቦና የብርህ። ስኻር ናይ ኃጢአት ጽዕነት ሒዙ ይመጽእ፡ ቃለ እግዚኣብሔር ግን ሓደስቲ ዚመጽኡ ኃጢኣታት ጥራሕ ዘይኮነ፡ ንዚነበሩ ኃጢኣታት ‘ውን የርሕቕ።

እዞም ደቀይ! ነዚ ዓለም እዚ ንዒቕካ ንሰማያዊ ሓጎስ ካብ ምምናይ ዚዓቢ ጥበብ ዋላ ሓንቲ የለን ኢለ እነግረኩም ኣለኹ። ነዚ ገንዘብና እንተጌርናዮ ንሰማያዊ ሕይወትና ቀዳምነት እንተሂብናዮ ናይዚ ዓለም ነገር እንተተረፈ ‘ውን ኣይከፍኣናን እዩ። ሓደ ሰብ በዓል ጸጋ (ሃብታም) እንተኾነ ቅንኣት ኣይሕዘናን እዩ። ዋላ ሓደ እኳ ምድራዊ ሃብቲ እንተዘይብልና ድኻታት ኢና ኢልና ግን ኣይንሓስብን (ኣይንሽገርን) ኢና። ነቲ በዓል ጸጋ ክርስቶስ ዚሓዘ ሰብከ ከመይ ጌሩ ድኻ ይበሃል? ኣብ ዓመት ሓደ ግዜ ጥራሕ ዘይኮነስ ዕለት ዕለት በዓል ምግባር እምበኣር እዚ እዩ።

እግዚኣብሔር ዘፍቅረኩምን ንእግዚኣብሔር እተፍቅርዎን ደቀይ! ሓደ ክርስቲያን በዓል ከኽብር ከሎ ሰሙን ወይ ወርሒ ወይ ዓመት ተጸብዩ ኣይኮነን ከብዕል ዘለዎ ኢለ እመኽረኩም ኣለኹ። ምስ ክርስቲያናዊ ተፈጥሮ ከም ዚሰማማዕ ጌሩ ድኣ ዕለት ዕለት በዓል ከብዕል ይግብኦ። ምስ ክርስቲያናዊ ተፈጥሮ ዚሰማማዕ በዓል ይግበር ማለተይ’ሲ እንታይ ማለተይ እዩ? እስኪ ሓዋርያ ቅዱስ ጳውሎስ እንታይ ከም ዚብለና ሓቢርና ንስምዓዮ “ስለዚ ብናይ ገርህነትን ሓቅን ብዘይመጸጸ እንጌራ በዓል ነብዕል እምበር፡ በቲ ኣረጊት ማይ ብሑቝ ወይስ ብማይ ብሑቝ እከይን ሕሰምን ኣይኰነን” (1ይ ቆሮ 5፡8)፡፡

ንጽሃ ልቡና ዚሓዘ ሰብ ዕለት ዕለት እዩ በዓል ዘኽብር። ተስፋ መንግሥተ ሰማያት ዚተሓለወሉ እዩ። ካብ ሰማያዊ መኣድን መስተን ተኻፊሉ ደስ ይብሎ። ኣብ’ዚ ምድሪ ዚከናወኑ ጊዝያውያን ነገራት ስለ ዚተረፍዎ፡ ዋላ ሓንቲ ነገር ከም ዚተረፎ ጌሩ ኣይሓስብን እዩ። ምኽንያቱ ንሱ ዚረኸቦ ካብዚ ኣዝዩ ዚሓሸ ስለ ዚኾነ። ነፍሱ ካብ ዘርስሑ ገቢረ ኃጢኣታት ነብሱ ይሕሉ። ኣብ ምግባር ኃጢኣት ተዋፊርና እንከለና ሽሕ ግዜ በዓል እንተኽበርና ግን በዓል ከም ዘኽበርና ጌርና ኪንቆጽሮ ኣይግባእን። ዘኽበርናዮ ናይ በዓል መዓልቲ ዘይኮነ ናይ ሓዘን መዓልቲ እዩ። ነፍሰይ ብኣርዑት ኃጢአት ተታሒዛ ኣብ ውሽጢ ጸልማት እናሃለወት፡ ናይ ሓጎስ መዓልቲ እንተኽበርኩ ንዓይ እንታይ ጥቕሚ የምጽኣለይ?

እግዚኣብሔር ዚፈትወኩም ንስኻትኩም ‘ውን እትፈትውዎ ደቀይ! ሓድሽ ዓመት ናይ ብሓቂ ሓድሽ ዓመት ኪኾነልኩም እንተደሊኹም ነፍስኹም ካብ ናይ ኃጢኣት ኣርዑት ኣላቕቕዋ እምበር መሊስኩም ኣርዑት ኃጢኣት ኣይትጽዓንዋ። ኣረጊት ዓመት ከም ዚሓለፈ ኪትርእዩ ከለኹም ንእግዚኣብሔር ኣመስግንዎ። ልቦናኹም ‘ውን ውቐስዎ። ናብ ካልእ ዘመን  ስለ ዘሰጋገረኩም ንእግዚኣብሔር ኣመስግንዎ። ንልቦናኹም ድማ ውቐስዎ። ኣብ ዕድሜኹም ክንደይ ግዜ ይሓልፍ ከም ዘሎ ሓሲብኩም ንነብስኹም ከምዚ እናበልኩም ሕተትዋ “መዓልታት ይጎዩ ኣለዉ፡ ዓመታት ‘ውን ይነጕዱ ኣለዉ ናይ ዕድመይ መንገዲ ‘ውን ይፋረቕ ኣሎ። እሞኸ ድኣ እንታይ ጽቡቕ ምግባር ሒዘ ኣለኹ? ካብዚ ምድሪ ዚሓልፈሉ መዓልቲ ይቐርብ ኣሎ፡ እሞኸ እንታይ ናይ ጽድቂ ሥራሕ ሠሪሐ? ኣብ’ዚ ዕድመይ እዚ ኪገብሮ ዚግበኣኒ ምግባር ትሩፋት ዕድመይ ምስ ደፍአ ኪገብሮ ኣይክእልን እየ። እሞኸ ዕድመይ ምስ ደፍአ ኪገብሮም ዘይክእል ናይ ጽድቂ ተግባራት ብዓቕመይ ይሠርሕ ዶ ኣለኹ?

ኦ ፍቱዋተይ! ሓድሽ ዓመት ኪመጽእ ከሎ ነዞም ነገራት እዚኣቶም፡ ብጥንቃቐ ኪንሓስበሎም ይግባእ። ከምዚ እናገበርና ድማ ብዛዕባ ዚመጽእ ዓመት ንሕሰብ። ከምዚ ንገብር እንተኴንና “መዓልታቶም ብከንቱ ተወድኡ፡ ዓመታቶም ‘ውን ብታህዋኽ” ኣይበሃለልናን እዩ (መዝ.78፡3)። እምበአር ከስ መዓልቲ መዓልቲ በዓል ንግበር ኢለ ዚነገርኩኹም እዚ እዩ።

ናትና በዓል ኹልሻዕ ኪኸውን ይግብኦ። ናይ ክርስቲያናት በዓል ብዓመታትን ብመዓልታትን ጥራሕ ኪውሰን የብሉን። ቤተ ክርስቲያን ‘ውን ሰሙናዊ ወርሓዊ ከምኡ ‘ውን ዓመታዊ ዚኽበሩ በዓላት ምግባራ ኹልሻዕ ካብዚኦም ኪንርሕቕ ከም ዘይግበኣና ምዝኽኻራ እዩ እምበር ካልእ ኣይኮነን። ኒዚ በዓል በብመዓልቱ ምብዓል ንኹሉ ሰብ ይከኣሎ እዩ። ንድኻ ይኹን ንበዓል ጸጋ ይከኣል እዩ። በዓል ምግባር (ናይ ጽድቂ ሥራሕ ሠሪሕካ ንምሕጓስ) ቅኑዕ ልቦና ድኣ እምበር ገንዘብ ኣይኮነን ዘድሊ። ኣንታ ሓወይ ገንዘብ ድዩ ዘይብልካ? ፈሪሃ እግዚኣብሔር ገንዘብካ ግበሮ። ንፈሪሃ እግዚኣብሔር ገንዘብካ እንተጌርካዮ ካብቶም ገንዘብ ዘለዎም ንላዕሊ በዓል ጸጋ ንስኻ ኢኻ። ከመይ ጌረ? ትብለኒ ትኸውን። ኣነ ድማ ከምዚ ኢል እምልሰልካ፡ “ናይዚኣቶም (ናይዞም ሰብ ጸጋ) ገንዘብ ዚውዳእ እዩ፡ ናትካ ግን ጻጸን ቁንቁነን ኣይበልዖን እዩ፡ ግዜ ኣይልውጦን እዩ ኣይውዳእን እዩ። ናብ ሰማያት ናብ ሰማየ ሰማያት ናብ ምድሪ ናብ ኣየራት ናብ ዓይነት እንስሳታት ናብቶም ናይ ብዙሕ ብዙሕ ዚኾኑ ዕፀዋት ናብ ጠቕላላ ደቂቀ ኣዳም፡ ናብ መላእኽቲ ናብ ሊቃነ መላእኽቲ ናብ ኀይላት ተመልከት። እዞም ኵሎም እዚኣቶም ናይ ኣምላኽካ ፍጥረታት እዮም። ናይቲ ናይዚኣቶም ኣምላኽን መጋብን ዚኾነ (እግዚኣብሔር) ባርያ ምዃን ድማ ድኻ ምዃን ስለ ዘይኮነ ድኻ ኣይኮንካን ኢለ እነግረካ ኣለኹ።”

ኦ ፍቱወይ! መዓልታት ቆጺርካ በዓል ምኽባር ናይ ኣህዛብ ግብሪ ድኣ እምበር ናይ ክርስቲያን ግብሪ ኣይኮነን። ከመይ’ሲ ናይ ክርስቲያን ተፈጥሮ ብመዓልታትን ብኣዋርሕን ዚተገደበ ስለ ዘይኮነ። ሃገርና ኣብ ሰማይ እዩ ግብርና ‘ውን ሰማያዊ እዩ። ሕብረትና ‘ውን ምስ ሰማያውያን መላእኽቲ እዩ። ኣብኡ መዓልቲ ንለይቲ ስፍራኡ ኣይለቅቕን እዩ። ለይቲ ‘ውን ብተራኡ ንመዓልቲ ስፍራኡ ኣይለቅቕን። ኣብኡ (ኣብ መንግሥተ ሰማይ) ኵሉ ግዜ መዓልቲ እዩ። ኣብኡ ኵሉ ግዜ ብርሃን እዩ። ኣብኡ ኵሉ ግዜ ምንጽብራቕ እዩ። ስለዚ “ደጊም ምስ ክርስቶስ ተንሲእኩም እንተ ዄንኩምሲ፡ ነቲ ክርስቶስ ኣብ የማን ኣምላኽ ተቐሚጥዎ ዘሎ፡ ነቲ ኣብ ላዕሊ ዘሎ ድለዩ” (ቆሎ.3፡1) ከም ዚተበሃልና ኵሉ ግዜ ነዚ ኪንሓስብ ይግበኣና። ክርስቲያን ተፈጥሮና ካብዚ ምድራዊ ኣቆጻጽራ ንላዕሊ እዩ። ብንጽህናን ብቅድስናን እናነበርና ኹልሻዕ በዓል እነኽብር እንተኴንና ናይ’ዚ ዓለም ለይቲ ንዓና መዓልቲ ድኣ እምበር ለይቲ ኣይኮነን። ዕድመና ብምልኡ ብገቢረ ኃጢአት ብስኻርን ብጓይላ (ብደርፊ) ነሕልፎ እነተኴንና ግን እቲ መዓልቲ ‘ውን ንዓና መዓልቲ ዘይኮነስ ለይቲ እዩ። ዋላ እኳ ፀሓይ እንተወጸት ልቦናና ግን ገና ኣብ ድቕድቕ ጸልማት ስለ ዘሎ እቲ መዓልቲ ንዓና መዓልቲ ከም ዚኾነ ኣይቁጸርን።

ካብ ገቢረ ኃጢኣት ከይወጻኻ ሓድሽ ዓመት ምስ መጸ ምሕጓስ፡ ብዙሕ መብልዕን መስተን ምድላውን ሓድሽ ክዳን ምኽዳንን ጥቕሚ የብሉን። ነፍስና ብኃጢአት እናተጨነቐት ጠምያን ጸሚኣን እንከላ ዚረስሐ ናይ ኃጢአት ክዳን ተኸዲና እንከላ ሓድሽ ዓመት ምኽባር ንዓና ዋላ ሓንቲ ጥቕሚ ኣይህበናን እዩ እናበልኩ እነግረኩም ኣለኹ። ከምዚ ካብ ገቢረ ኃጢአት ከይወጸኻ ሓድሽ ዓመት ምኽባር ማለት ንዓይ ከም ቆልዑ ገዛ ገዛ ምጽዋት ማለት እዩ። ክርስቶስ ካብ’ዚ ሥራሕ እዚ ኣውጺኡና እዩ። ካብ ሕፃንነት ኣእምሮ ናብ ፍልጠት ኣሰጋጊሩና እዩ። ካብ ምድራውያን ፈልዩ ምስ ሰማያውያን ሓዋዊስና እዩ። ስለዚ ኣብ ሓድሽ ዓመት “ነቲ ጽቡቕ ኣካይዳኹም ርእዮም ነቲ ናይ ሰማይ ኣቦኹም መታን ከመስግንዎ ብርሃንኩም ኣብ ቅድሚ ሰብ ይብራህ” (ማቴ 5፡16)። እዚ ተስፋ መንግሥተ ሰማያት ዘርክብ እዩ።

ኦ ፍቱወይ! ውሽጢ ገዛ ረሲሑ እንከሎ ነቲ ናይ ደገ ማዕጾኡ ጥራሕ ንምጽብባቕ’ሲ እንታይ ኣጨነቐካ? ነፍስኻ ብኃጢአት ረሲሓ እንከላ  ንምንታይ ሥጋኻ ጥራሕ ንምሕጓስ ትጎዪ? ኣቐዲምካ ንቤትካ (ነፍስኻ) ንምጽብባቕ ዘይትጎዪ? ኣቐዲምካ ንነፍስኻ ትሓስብ እንተኴንካ ካብ ኢድ ሰብ ዘይኮነስ ካብ ኢድ ክርስቶስ ሽመት ሽልማት ኪትቅበል ኢኻ። ኵሉ ግዜ “እዚ ዚገብሮ ዘለኹ እግዚኣብሔር ይኸብረሉ ድዩ?” ኢልካ ድኣ ሕሰብ እምበር ብልማድ ጥራሕ እትመላለስ ኣይትኹን ኢለ እመኽረካ ኣለኹ። ሓዋርያ ቅዱስ ጳውሎስ ኪመኽረና እንከሎ “ስለ’ዚ ኪትበልዑ ከለኹም ይኹን ኪትሰትዩ ከለኹም ዚኾነ ነገር እንተገበርኩም ንኽብሪ እግዚኣብሔር ግበርዎ” ዚበለና ነዚ ስለ ዚኾነ ኣብ ሓድሽ ዓመት ብኵሉ ተግባራትና እግዚኣብሔር ንምኽባር ንዳሎ (1ይ ቆሮ.10፡31)፡፡ ሓድሽ ዓመት ምኽባር ማለት እምበኣር ከምዚ እዩ።

ንምዃኑ ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኢልካ ምብላዕ ወይስ ምስታይ እንታይ ማለት እዩ? ነቲ ድኻ ናብ ገዛና ኪንጽውዖ ከለና፡ ኣብ መኣድና ክርስቶስ ሓቢሩ እንተሎ ንክብሪ እግዚኣብሔር በሊዕና ወይስ ሰቲና ይበሃል።

ሓዋርያ ቅዱስ ጳውሎስ ዚነገረና ግን ብመብልዕናን ብመስተናን ጥራሕ ኣይኮነን። ወሲኹ ‘ውን “እትገብርዎ ዘበለ ኵሉ ንኽብሪ እግዚኣብሔር ግበርዎ” እዩ ዚበለና። ስለ’ዚ ናብ ኣኼባ እንተኸድና ናብ ቤተ ክርስቲያን እንተኸድና ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኪንገብሮ ይግብኣና። ነዚኣቶም ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኪንገብሮም እንኽእል ከ ከመይ ጌርና ኢና? እግዚኣብሔር ዘይከብረሎም ብዙሓት ምምልላሳት ስለ ዘለዉ ናብ ቤተ ክርስቲያን፣ ናብ ሥርዓተ ቅዳሴ፣ ናብ ጉባኤ፣ ናብ ካልእ መንፈሳዊ ኣገልግሎትን ኪንከይድ ከለና ኣካይዳና እግዚኣብሔር ዚኸብረሉ ኪኸውን ይግባእ። ኣብ ሓድሽ ዓመት ናብ ቤተ ክርስቲያን ምምልላስና ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኪኸውን ኣለዎ።

ኣብ ገዛ ኮፍ ንብል እንተኴንና ‘ውን ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኪንገብሮ ይግባእ። “እንታይ ማለት እዩ?” ትብለኒ ትኸውን? ካብ ገዛና ወጺና ክፍኣት ናብ ዘለዎ ቦታ፡ ክርክር ናብ ዚሰፈነሉ ኣኼባ፡ ስኽራን ጓይላን ካልእ ገቢረ ኃጢኣትን ናብ ዚነገሠሉ ነፍሲ ናብ ዚህውኽ ቦታ ካብ ምኻድ ተቖጢብና ኣብ ገዛ ኮፍ እንተ ድኣ ኢልና፡ እዚ ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኢና ጌርናዮ ኢለ እነግረካ ኣለኹ። ስለ’ዚ ኣብ ገዛ ኮፍ ምባልናን ናብ ቤተ እግዚኣብሔር ምኻድን ብማዕረ ንኽብሪ እግዚኣብሔር ኪንገብሮም ይከኣለና እዩ። ይቕጽል. . . .